Γένους θηλυκού

... "Η μητριαρχία είναι μια κατάσταση περισσότερο φυσική από την πατριαρχία. Μπορεί ο σπόρος να είναι αναγκαίος για να φυτρώσουν φυτά και ζώα, ανάμεσά τους και ο άνθρωπος, όμως ο σπόρος που έρχεται από οπουδήποτε, ακόμα και από τον αέρα με τη μορφή γύρεως, πρέπει να πέσει πάνω σε γόνιμο έδαφος προκειμένου να έχει αναπαραγωγικό αποτέλεσμα. Δεν κυοφορεί το αρσενικό αλλά το θηλυκό. Κυοφορώ σημαίνει φέρω κάτι μέσα στην κύπη, τη σπηλιά, τη φωλιά, την τρύπα. Σπηλιά είναι και η κοιλιά. Οι άνθρωποι των σπηλαίων ήξεραν την τρύπα. Σπηλιά είναι και η κοιλιά. Οι άνθρωποι των σπηλαίων ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν όταν μετέφεραν σιγά σιγά το νόημα της σπηλιάς σε καθετί που παρέχει προστασία... το ελληνικό κύπελλο και η λατινική κούπα παίρνουν το νόημά τους από την πανάρχαια κύπη, τη σπηλιά. Το υγρό που δεν προστατεύεται από ένα σπηλαιώδες αντικείμενο, κυλάει και φεύγει. Μπορούμε, βέβαια, να πιούμε νερό από το ποτάμι αλλά με τη χούφτα, που θα λειτουργήσει σαν κύπελλο, σαν κούπα, σαν σπηλιά. Μπορούμε, ακόμα, να πιούμε νερό από το ποτάμι, σκύβοντας και ρουφώντας το κατευθείαν με το στόμα, που είναι η πιο εντυπωσιακή σπηλιά που υπάρχει...η σπηλιά, συνεπώς και η κοιλιά, είναι γένους θηλυκού, σ' όλες τις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες που έχουν γένη. Άλλωστε μια γλώσσα και κάθε γλώσσα είναι ένα απόλυτα λογικό σύστημα, δεν χαρακτηρίζει τυχαία μια λέξη σαν θηλυκού γένους ακόμη κι αν είναι αδύνατο να επισημάνουμε το φύλο στο αντικείμενο στο οποίο αυτή αναφέρεται. Θηλυκές είναι όλες οι λέξεις που συντηρούν, που αναπαράγουν, που προστατεύουν, που φροντίζουν τη ζωή. Θα δυσκολευόμασταν να φανταστούμε τη θάλασσα γένους αρσενικού. Όπως και την ευτυχία, την ευγένεια, την καλοσύνη. Το θηλυκό γένος κυριαρχεί στη γραμματική κι αυτό δεν είναι τυχαίο..."

Β. Ραφαηλίδης "Πέρα από τον Κινηματογράφο", Α΄ τόμος