Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Ο τυφλοπόντικας

Ο τυφλοπόντικας καταστρέφει τη σύσταση του περιβάλλοντος στο οποίο ζει γιατί επιθυμεί διόδους. Αυτή είναι η φυσική του προδιάθεση: να υποσκάπτει το ίδιο του το περιβάλλον στην αναζήτηση περασμάτων. Καθώς γεμίζει το υπέδαφος τρύπες, η εργασία του κάνει το έδαφος επισφαλές, ασταθές. Μια μέρα, μπορεί ο κόσμος όλος που κινείται αμέριμνα από πάνω του να νιώσει τη γη να κλονίζεται κάτω απ' τα πόδια του. Αυτή είναι η στιγμή της πραγματικής αναγωγής του τυφλοπόντικα σε επαναστάτη: όχι η στιγμή που φτάνει σε ένα σημείο-στόχο, γιατί τέλος ούτε υπάρχει ούτε έχει νόημα για αυτόν, αλλά η στιγμή που το αδιάκοπο σκάψιμο του κάνει το έδαφος, και όσους στέκονται πάνω του, να καταρρεύσει.
Ο τυφλοπόντικας σκάβει στα τυφλά. Αυτό δεν σημαίνει ότι σκάβει χωρίς νόημα, χωρίς πλάνο. Σημαίνει ότι το πλάνο του είναι το ίδιο το σκάψιμο, όχι η ουτοπία του πού οδηγεί. Υπάρχει σιγουριά στην εργασία του, αλλά δεν είναι η σιγουριά της τελεολογίας. Υπάρχει ένστικτο ακριβές για τα σημεία εκείνα όπου το έδαφος είναι πιο ευάλωτο, υποχωρεί πιο εύκολα στη μουσούδα και τα νύχια του. Αλλά όχι ενόραση, ούτε προφητεία. Ο τυφλοπόντικας δεν καταστρώνει σχέδια για το μέλλον, δεν κατασκευάζει μακέτες μιας ωραίας κοινωνίας για τυφλοπόντικες. Δεν έχει χρόνο για αυτά. Η μεθοδικότητά του συνοδεύεται από την έλλειψη ευαισθησίας απέναντι στις αναπαραστάσεις των ωραίων συναισθημάτων, των ωραίων εμπειριών. Δεν τις βλέπει καν. Το πεδίο του ορατού είναι άλλωστε για αυτούς που ζουν στο φως, του κόσμου από πάνω, του Διαφωτισμού, των ευκλεών χειραφετήσεων του παρελθόντος. Ο δικός του κόσμος είναι σκοτεινός, γεμάτος απ' την αποφορά της μούχλας και της αποσύνθεσης του αρχείου, θαμμένων σκουπιδιών που ο κόσμος πέταξε πριν καιρό και μετά ξέχασε πως υπάρχουν...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.