Δυο είναι οι ταινίες που θα στοιχειώσουν τον Κινηματογράφο για πάντα: «Τα
Ουρλιαχτά Για Χάρη του Σαντ» του Γκυ Ντεμπόρ (που είναι μια ταινία
χωρίς εικόνες και διαλόγους) και το Freaks του Tod Browning . Και οι δύο
είναι ταινίες που κανείς δεν θα ήθελε να γυρίσει και που κανείς δεν θα
ήθελε να δει.
Το Freaks είναι ένα φιλμ που ξεπερνά και τις πιο σκοτεινές προοπτικές των ακραίων ταινιών τρόμου και φαντάζει ως ένα διαστρεμμένο ντοκιμαντέρ…Αρχικά, τουλάχιστον. Το Freaks του Tod Browning είναι πραγματικά μια ταινία εφιαλτικού ρεαλισμού. Γυρισμένο μόλις μια χρονιά μετά την θρυλική δουλειά του Browning στο Dracula, το Freaks έκανε άλματα μπροστά από την εποχή του, επιστρατεύοντας πραγματικά «φρικιά» για τους ρόλους και στοχεύοντας κατευθείαν στον πανικό του ασυνήθιστου σε τέτοιες εικόνες κοινού. Το αποτέλεσμα; Οι κινηματογραφικές αίθουσες να εκκενώνονται στο πρώτο τέταρτο της πλοκής και η ταινία να παραμείνει ταμπού σε πολλές χώρες του κόσμου για ολόκληρες δεκαετίες μετά την κυκλοφορία της (1932). Δείτε το σαν παραμορφωμένο νεορεαλισμό, σαν γκροτέσκο ντοκιμαντέρ, δείτε το όπως θέλετε, το θέμα είναι ότι υπάρχουν εικόνες και πρόσωπα που θα αποικιοκρατίσουν στο μυαλό για πάντα: Ένα άντρας χωρίς πόδια και χέρια ανάβει τσιγάρο με σπίρτα χρησιμοποιώντας μόνο το στόμα του, μια νεαρή κοπέλα χωρίς χέρια απολαμβάνει το γεύμα της τρώγοντας και πίνοντας με τα πόδια, δυο σιαμαίες αδερφές, μια γυναίκα με μούσια, μια παρέα εκ γενετής παραμορφωμένων να απολαμβάνουν το ήλιο και το παιγνίδι, ένα ερμαφρόδιτος…Μπροστά σε αυτούς, το πρωταγωνιστικό δίδυμο νάνων είναι κάτι το εντελώς ανώδυνο...
Η ταινία ξεκινάει με έναν πρόλογο, μια αναδρομή στην ιστορία των λαθών της φύσης ανά τους αιώνες. Σημάδια κακοτυχίας ή «κατάρας των θεών», τα «φρικιά» (χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη χωρίς οποιοδήποτε προσβλητικό ή ρατσιστικό χαρακτήρα) ανέκαθεν κυνηγούνταν από τις οικογένειες τους και εγκαταλείπονταν στον θάνατο. Όσα κατάφερναν να επιζήσουν όμως, δένονταν με τους ομοίους τους, ακολουθώντας άγραφους κανόνες αλληλεγγύης : Αν κάποιος έκανε κακό σε έναν από αυτούς, ήταν σαν να έκανε κακό σε όλους. Η εκδίκηση ήταν το φυσικό επακόλουθο…-λεπτομέρεια σημαντική για την ιστορία μας. Τέλος, όπως αναγγέλλει η εισαγωγή, με ύφος ιμπρεσάριου τσίρκου, «Never again will such a story be filmed,as modern science and teratology is rapidly eliminating such blunders of nature from the world».Και η αλήθεια είναι ότι όντως μια ταινία σαν τον Freaks δεν θα επαναληφθεί ποτέ
Η ταινία αναφέρεται σε μια απλή ιστορία έρωτα ενός νάνου για μία όμορφη ακροβάτισσα και διαδραματίζεται στο χώρο ενός τσίρκου.
Υπόθεση: Ο Hans και τη Frida (δύο νάνοι) παρακολουθούν το ακροβατικό νούμερο της Πανέμορφης Cleopatra .Είναι φανερό ότι ο Hans είναι μαγεμένος από την ομορφιά της. Η Cleopatra, η οποία είναι ζευγάρι με τον Κουταλιανό του τσίρκου, Hercules στην αρχή υποκρίνεται ενδιαφέρον και δέχεται τα δώρα του νάνου Hans, ενώ στη συνέχεια, όταν μαθαίνει ότι ο Hans θα κληρονομήσει μια περιουσία αποκαλύπτει στον Ηercules το σχέδιο της: Θα παντρευτεί τον Hans και στη συνέχεια θα τον δηλητηριάσει. Παρά τις προειδοποιήσεις της Frida, ο Hans παντρεύεται την Cleopatra, και διοργανώνει γλέντι, σε μια από τις πιο εξέχουσες σκηνές της ταινίας τα φρικιά «υιοθετούν» την Cleopatra φωνάζοντας «Οne Of Us, One Of Us!» ( «Είσαι ένας από εμάς») και η «νύφη» αηδιασμένη φανερώνει την πραγματική της φύση: «I hate you,monsters!» ( «Σας Μισώ Τέρατα!»). Στη συνέχεια, το σχέδιο της ξεσκεπάζεται και τα «Φρικιά» οργανώνονται μυστικά και παίρνουν την εκδίκηση τους, η οποία είναι αποτρόπαια και αιματηρή.. Η βία και η τρομερή εκδίκηση των «Φρικιών» μας θυμίζει πως όλη η ιστορία ξεκινάει από τους ανθρώπους και καταλήγει στους ανθρώπους…Τελικά σε αυτή την ταινία τα τέρατα δεν είναι τα «Φρικιά», αλλά οι καθώς πρέπει Κύριοι και Κυρίες με την καθώς πρέπει εξαπάτηση και απληστία και το καθώς πρέπει μίσος
Δεν έχει νόημα να ψάχνει κανείς τεχνικές αξίες στο Freaks. Η ταινία γυρίστηκε με πολλές δυσκολίες που είναι εμφανείς σε αρκετά σημεία της όπως επίσης και στις ερμηνείες, μιας που τα περισσότερα μέλη του καστ δεν είναι ηθοποιοί. Και όμως, αυτή είναι η πραγματική δύναμη της ταινίας. Δεν παρακολουθούμε ηθοποιούς κάτω από τόνους make up, αλλά πραγματικά πλάσματα που υποδύονται τους εαυτούς τους, ίσως νύξη σε μια, πρωταρχική Μέθοδο. Μάλιστα, οι περισσότερες απ΄ τις αρχικές επιλογές για τους ρόλους των «κανονικών» απέσυραν το ενδιαφέρον τους όταν έμαθαν ότι θα εμφανίζονταν δίπλα σε αυτές τις φιγούρες. Στην ταινία το τσίρκο αποτελεί μια κοινότητα διαφορετικών, που αποδέχεται ο ένας τον άλλον για αυτό που είναι και όχι για αυτό που φαίνεται. Στην ταινία δεν αναφέρεται ούτε ένα ρατσιστικό σχόλιο, ούτε ένας απαξιωτικός χαρακτηρισμός.
Για τους κενόδοξους ανθρώπους με την περιχαρακωμένη σκέψη η ταινία μόνο συνειρμούς αποστροφής μπορεί να δημιουργήσει.Για τους ελευθεριακούς ανθρώπους με τη διεισδυτική ματιά, η ταινία αποτελεί σύμβολο για την ομορφιά του διαφορετικού, την σιδηρά δύναμη της θέλησης, το ξεπέρασμα των αστικών προτύπων, το αίσθημα συλλογικότητας, το ανυποχώρητο του αγώνα.
cinetentas
Το Freaks είναι ένα φιλμ που ξεπερνά και τις πιο σκοτεινές προοπτικές των ακραίων ταινιών τρόμου και φαντάζει ως ένα διαστρεμμένο ντοκιμαντέρ…Αρχικά, τουλάχιστον. Το Freaks του Tod Browning είναι πραγματικά μια ταινία εφιαλτικού ρεαλισμού. Γυρισμένο μόλις μια χρονιά μετά την θρυλική δουλειά του Browning στο Dracula, το Freaks έκανε άλματα μπροστά από την εποχή του, επιστρατεύοντας πραγματικά «φρικιά» για τους ρόλους και στοχεύοντας κατευθείαν στον πανικό του ασυνήθιστου σε τέτοιες εικόνες κοινού. Το αποτέλεσμα; Οι κινηματογραφικές αίθουσες να εκκενώνονται στο πρώτο τέταρτο της πλοκής και η ταινία να παραμείνει ταμπού σε πολλές χώρες του κόσμου για ολόκληρες δεκαετίες μετά την κυκλοφορία της (1932). Δείτε το σαν παραμορφωμένο νεορεαλισμό, σαν γκροτέσκο ντοκιμαντέρ, δείτε το όπως θέλετε, το θέμα είναι ότι υπάρχουν εικόνες και πρόσωπα που θα αποικιοκρατίσουν στο μυαλό για πάντα: Ένα άντρας χωρίς πόδια και χέρια ανάβει τσιγάρο με σπίρτα χρησιμοποιώντας μόνο το στόμα του, μια νεαρή κοπέλα χωρίς χέρια απολαμβάνει το γεύμα της τρώγοντας και πίνοντας με τα πόδια, δυο σιαμαίες αδερφές, μια γυναίκα με μούσια, μια παρέα εκ γενετής παραμορφωμένων να απολαμβάνουν το ήλιο και το παιγνίδι, ένα ερμαφρόδιτος…Μπροστά σε αυτούς, το πρωταγωνιστικό δίδυμο νάνων είναι κάτι το εντελώς ανώδυνο...
Η ταινία ξεκινάει με έναν πρόλογο, μια αναδρομή στην ιστορία των λαθών της φύσης ανά τους αιώνες. Σημάδια κακοτυχίας ή «κατάρας των θεών», τα «φρικιά» (χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη χωρίς οποιοδήποτε προσβλητικό ή ρατσιστικό χαρακτήρα) ανέκαθεν κυνηγούνταν από τις οικογένειες τους και εγκαταλείπονταν στον θάνατο. Όσα κατάφερναν να επιζήσουν όμως, δένονταν με τους ομοίους τους, ακολουθώντας άγραφους κανόνες αλληλεγγύης : Αν κάποιος έκανε κακό σε έναν από αυτούς, ήταν σαν να έκανε κακό σε όλους. Η εκδίκηση ήταν το φυσικό επακόλουθο…-λεπτομέρεια σημαντική για την ιστορία μας. Τέλος, όπως αναγγέλλει η εισαγωγή, με ύφος ιμπρεσάριου τσίρκου, «Never again will such a story be filmed,as modern science and teratology is rapidly eliminating such blunders of nature from the world».Και η αλήθεια είναι ότι όντως μια ταινία σαν τον Freaks δεν θα επαναληφθεί ποτέ
Η ταινία αναφέρεται σε μια απλή ιστορία έρωτα ενός νάνου για μία όμορφη ακροβάτισσα και διαδραματίζεται στο χώρο ενός τσίρκου.
Υπόθεση: Ο Hans και τη Frida (δύο νάνοι) παρακολουθούν το ακροβατικό νούμερο της Πανέμορφης Cleopatra .Είναι φανερό ότι ο Hans είναι μαγεμένος από την ομορφιά της. Η Cleopatra, η οποία είναι ζευγάρι με τον Κουταλιανό του τσίρκου, Hercules στην αρχή υποκρίνεται ενδιαφέρον και δέχεται τα δώρα του νάνου Hans, ενώ στη συνέχεια, όταν μαθαίνει ότι ο Hans θα κληρονομήσει μια περιουσία αποκαλύπτει στον Ηercules το σχέδιο της: Θα παντρευτεί τον Hans και στη συνέχεια θα τον δηλητηριάσει. Παρά τις προειδοποιήσεις της Frida, ο Hans παντρεύεται την Cleopatra, και διοργανώνει γλέντι, σε μια από τις πιο εξέχουσες σκηνές της ταινίας τα φρικιά «υιοθετούν» την Cleopatra φωνάζοντας «Οne Of Us, One Of Us!» ( «Είσαι ένας από εμάς») και η «νύφη» αηδιασμένη φανερώνει την πραγματική της φύση: «I hate you,monsters!» ( «Σας Μισώ Τέρατα!»). Στη συνέχεια, το σχέδιο της ξεσκεπάζεται και τα «Φρικιά» οργανώνονται μυστικά και παίρνουν την εκδίκηση τους, η οποία είναι αποτρόπαια και αιματηρή.. Η βία και η τρομερή εκδίκηση των «Φρικιών» μας θυμίζει πως όλη η ιστορία ξεκινάει από τους ανθρώπους και καταλήγει στους ανθρώπους…Τελικά σε αυτή την ταινία τα τέρατα δεν είναι τα «Φρικιά», αλλά οι καθώς πρέπει Κύριοι και Κυρίες με την καθώς πρέπει εξαπάτηση και απληστία και το καθώς πρέπει μίσος
Δεν έχει νόημα να ψάχνει κανείς τεχνικές αξίες στο Freaks. Η ταινία γυρίστηκε με πολλές δυσκολίες που είναι εμφανείς σε αρκετά σημεία της όπως επίσης και στις ερμηνείες, μιας που τα περισσότερα μέλη του καστ δεν είναι ηθοποιοί. Και όμως, αυτή είναι η πραγματική δύναμη της ταινίας. Δεν παρακολουθούμε ηθοποιούς κάτω από τόνους make up, αλλά πραγματικά πλάσματα που υποδύονται τους εαυτούς τους, ίσως νύξη σε μια, πρωταρχική Μέθοδο. Μάλιστα, οι περισσότερες απ΄ τις αρχικές επιλογές για τους ρόλους των «κανονικών» απέσυραν το ενδιαφέρον τους όταν έμαθαν ότι θα εμφανίζονταν δίπλα σε αυτές τις φιγούρες. Στην ταινία το τσίρκο αποτελεί μια κοινότητα διαφορετικών, που αποδέχεται ο ένας τον άλλον για αυτό που είναι και όχι για αυτό που φαίνεται. Στην ταινία δεν αναφέρεται ούτε ένα ρατσιστικό σχόλιο, ούτε ένας απαξιωτικός χαρακτηρισμός.
Για τους κενόδοξους ανθρώπους με την περιχαρακωμένη σκέψη η ταινία μόνο συνειρμούς αποστροφής μπορεί να δημιουργήσει.Για τους ελευθεριακούς ανθρώπους με τη διεισδυτική ματιά, η ταινία αποτελεί σύμβολο για την ομορφιά του διαφορετικού, την σιδηρά δύναμη της θέλησης, το ξεπέρασμα των αστικών προτύπων, το αίσθημα συλλογικότητας, το ανυποχώρητο του αγώνα.
cinetentas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.