Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Περί ισότητας

Η ισότητα δεν είναι κάποιος στόχος που οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες θα μπορούσαν να επιτύχουν. Η ανακήρυξη της ισότητας σε "στόχο" ισοδυναμεί με την παράδοσή της στους παιδαγωγούς της προόδου, που διευρύνουν διαρκώς τις αποστάσεις που υπόσχονται ότι θα εξαλείψουν. Η ισότητα είναι προϋπόθεση, αρχικό αξίωμα--αλλιώς, δεν είναι τίποτε. Και αυτό το αξίωμα της ισότητας εμφορείται σε τελευταία ανάλυση από την ίδια την άνιση τάξη πραγμάτων. Μάταια θα προσπαθούσε ο ανώτερος να δώσει εντολές στον κατώτερο αν ο κατώτερος δεν μπορούσε να κατανοήσει δύο πράγματα τουλάχιστον: πρώτον, το περιεχόμενο της διαταγής, και δεύτερον, το ότι πρέπει να υπακούσει. Για να κατανοήσει όμως ο κατώτερος τον ανώτερο, πρέπει να είναι ήδη ίσος με τον τύποις ανώτερό του....Η ισότητα...δεν είναι ούτε "τυπική" ούτε "ουσιαστική" αρχή. Είναι αρχή θεμελιώδης και συνάμα απούσα, σύγχρονη και συνάμα άκαιρη. Από αυτή τη βάση διασαφηνίζεται ο αγώνας των προλεταρίων εκείνων που δεν μπορούσαν να είναι ίσοι των αστών, είτε μέσω της εκπαίδευσης που τους παρείχε το αστικό κράτος, είτε μέσα από την βάση μιας δικής τους, προλεταριακής κουλτούρας, παρά μόνο μέσω της παραβατικής οικειοποίησης μιας διανοητικής ισότητας της οποίας το προνόμιο είχαν κρατήσει άλλοι για τον εαυτό τους. Από δω επίσης προκύπτει η δυνατότητα να ξανασκεφτούμε τη δημοκρατία βγαίνοντας από τα όρια της συμβατικής διαφωνίας ανάμεσα στην εξισωτική έλλειψη διακρίσεων ενός νόμου που ισχύει για όλους και των αιτημάτων εκείνων για ισότητα που βασίζονται στα δικαιώματα και τις αξίες συγκεκριμένων κοινοτήτων.

Ο Φιλόσοφος και οι Φτωχοί του

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.