Η είδηση ήταν χαμένη στις εσωτερικές σελίδες των ιταλικών εφημερίδων: ένας 95χρονος «πιάστηκε» στο κρεβάτι από την κόρη του αγκαλιασμένος με την 30χρονη γυναίκα που τον πρόσεχε.
Oνόματα δεν γνωρίζουμε. Δεν ξέρουμε πώς λέγεται ο 95χρονος ή η κοπέλα, δεν χρειάζεται άλλωστε, δεν ξέρουμε ούτε σε ποια πόλη της Ιταλίας συνέβη το γεγονός. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι τις νύχτες ο γέρος επεδείκνυε πάντα συμπεριφορά αρμόζουσα προς την ηλικία του. Μιλούσε, για να ακούει τη φωνή του. Σηκωνόταν συχνά για να πάει στην τουαλέτα, ίσως λόγω του προστάτη, ίσως πάλι για να κατανικήσει τη μοναξιά του. Αναστέναζε, γκρίνιαζε, έκανε πως πονούσε, μπορεί αλήθεια να πονούσε, φώναζε την κόρη του ή τη γυναίκα που τον πρόσεχε, φώναζε τον θάνατο. Ζούσε τον θάνατο κάθε νύχτα, τον καλούσε και τον φοβόταν. Αλλά ερωτικά ένστικτα δεν φαινόταν να έχει. Τι ερωτικά ένστικτα να έχει ένας άνδρας 95 ετών;
«Δεν ξέρω τι τον έπιασε εκείνη τη νύχτα», λέει η 30χρονη, όχι η κόρη του, αυτή λογικά πρέπει να είναι μεγαλύτερη, αλλά η γυναίκα που τον προσέχει. «Με φώναξε στο κρεβάτι του, μου ζήτησε να ξαπλώσω δίπλα του, μ΄ αγκάλιασε και αποκοιμήθηκε». Η 30χρονη είναι έκπληκτη, και ελαφρά ενοχλημένη. Η κόρη του το ίδιο. Γιατί δεν πεθαίνει αθόρυβα, όπως έζησε; Τι τον έπιασε αυτή την αυγουστιάτικη νύχτα; Να ήταν η ζέστη, το φεγγάρι, αυτή η γλύκα στον αέρα που δεν αποκλείει κανέναν, ούτε καν τους γέρους, όπως γράφει ο Μαρτσέλο Βενετσάνι στην Κοριέρε ντέλα Σέρα; Να ένιωσε ότι πλησιάζει το τέλος και να θέλησε για μια τελευταία φορά να βρεθεί στο κέντρο του μικρού του σύμπαντος;
Την άλλη μέρα έκανε ακόμη κάτι απροσδόκητο: είπε ότι δεν θέλει πια να τον προσέχει αυτή η κοπέλα. Μπορεί να ενοχλήθηκε κι αυτός, μπορεί να ντράπηκε και να θέλει να σβήσει από το μυαλό του αυτή την ανάμνηση, μπορεί πάλι να θέλει να την εκδικηθεί γιατί περίμενε κάτι παραπάνω, ένα φιλί, ένα χάδι, μια πνοή συνενοχής. Μα πώς αλήθεια να τον χάιδευε; Όπως η μάνα χαϊδεύει το παιδί της, ξέροντας ότι σε λίγα χρόνια δεν θα την αφήνει πια να το κάνει; Όπως η σύζυγος χαϊδεύει τον άντρα της, λίγο από συνήθεια, λίγο από καθήκον; Όπως η ερωμένη χαϊδεύει τον εραστή της, λάγνα αλλά και λίγο βιαστικά, παθιασμένα, ένοχα, καμιά φορά απεγνωσμένα; Πώς να χαϊδέψεις έναν άνδρα 95 ετών που σε πληρώνει για να τον προσέχεις;
Πολλοί θα γελάσουν. Άλλοι θα αδιαφορήσουν. Αλλά είναι απέραντα συγκινητικό το αγκάλιασμα ενός ανθρώπου που ζητά από τον έρωτα όχι το φρούτο, αλλά τουλάχιστον τον πυρήνα. Κι είναι απέραντα τρυφερή η νύχτα για ένα γέρο που στη νύχτα θέλει να αντισταθεί.
Oνόματα δεν γνωρίζουμε. Δεν ξέρουμε πώς λέγεται ο 95χρονος ή η κοπέλα, δεν χρειάζεται άλλωστε, δεν ξέρουμε ούτε σε ποια πόλη της Ιταλίας συνέβη το γεγονός. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι τις νύχτες ο γέρος επεδείκνυε πάντα συμπεριφορά αρμόζουσα προς την ηλικία του. Μιλούσε, για να ακούει τη φωνή του. Σηκωνόταν συχνά για να πάει στην τουαλέτα, ίσως λόγω του προστάτη, ίσως πάλι για να κατανικήσει τη μοναξιά του. Αναστέναζε, γκρίνιαζε, έκανε πως πονούσε, μπορεί αλήθεια να πονούσε, φώναζε την κόρη του ή τη γυναίκα που τον πρόσεχε, φώναζε τον θάνατο. Ζούσε τον θάνατο κάθε νύχτα, τον καλούσε και τον φοβόταν. Αλλά ερωτικά ένστικτα δεν φαινόταν να έχει. Τι ερωτικά ένστικτα να έχει ένας άνδρας 95 ετών;
«Δεν ξέρω τι τον έπιασε εκείνη τη νύχτα», λέει η 30χρονη, όχι η κόρη του, αυτή λογικά πρέπει να είναι μεγαλύτερη, αλλά η γυναίκα που τον προσέχει. «Με φώναξε στο κρεβάτι του, μου ζήτησε να ξαπλώσω δίπλα του, μ΄ αγκάλιασε και αποκοιμήθηκε». Η 30χρονη είναι έκπληκτη, και ελαφρά ενοχλημένη. Η κόρη του το ίδιο. Γιατί δεν πεθαίνει αθόρυβα, όπως έζησε; Τι τον έπιασε αυτή την αυγουστιάτικη νύχτα; Να ήταν η ζέστη, το φεγγάρι, αυτή η γλύκα στον αέρα που δεν αποκλείει κανέναν, ούτε καν τους γέρους, όπως γράφει ο Μαρτσέλο Βενετσάνι στην Κοριέρε ντέλα Σέρα; Να ένιωσε ότι πλησιάζει το τέλος και να θέλησε για μια τελευταία φορά να βρεθεί στο κέντρο του μικρού του σύμπαντος;
Την άλλη μέρα έκανε ακόμη κάτι απροσδόκητο: είπε ότι δεν θέλει πια να τον προσέχει αυτή η κοπέλα. Μπορεί να ενοχλήθηκε κι αυτός, μπορεί να ντράπηκε και να θέλει να σβήσει από το μυαλό του αυτή την ανάμνηση, μπορεί πάλι να θέλει να την εκδικηθεί γιατί περίμενε κάτι παραπάνω, ένα φιλί, ένα χάδι, μια πνοή συνενοχής. Μα πώς αλήθεια να τον χάιδευε; Όπως η μάνα χαϊδεύει το παιδί της, ξέροντας ότι σε λίγα χρόνια δεν θα την αφήνει πια να το κάνει; Όπως η σύζυγος χαϊδεύει τον άντρα της, λίγο από συνήθεια, λίγο από καθήκον; Όπως η ερωμένη χαϊδεύει τον εραστή της, λάγνα αλλά και λίγο βιαστικά, παθιασμένα, ένοχα, καμιά φορά απεγνωσμένα; Πώς να χαϊδέψεις έναν άνδρα 95 ετών που σε πληρώνει για να τον προσέχεις;
Πολλοί θα γελάσουν. Άλλοι θα αδιαφορήσουν. Αλλά είναι απέραντα συγκινητικό το αγκάλιασμα ενός ανθρώπου που ζητά από τον έρωτα όχι το φρούτο, αλλά τουλάχιστον τον πυρήνα. Κι είναι απέραντα τρυφερή η νύχτα για ένα γέρο που στη νύχτα θέλει να αντισταθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.