«Εσύ δεν είσαι εσύ, εγώ είμαι μια άλλη»

«Οι γυναίκες είναι το ίδιο ανήθικες με τους άνδρες. Δεν το έχει όμως προσέξει κανείς». Ντομινίκ Ωρύ

Το διασημότερο ερωτικό μυθιστόρημα του 20ού αιώνα είναι ασφαλώς η «Ιστορία της Ο». Και παρόλο που το υπέγραφε μια γυναίκα, η Πωλίν Ρεάζ, όλοι ήξεραν ότι το όνομα αυτό ήταν ψευδώνυμο και όλοι πίστευαν ότι ο συγγραφέας ήταν στην πραγματικότητα άνδρας. «Αυτό το βιβλίο δεν θα μπορούσε να γραφτεί από μια γυναίκα», είπε κάποτε ο Αλμπέρ Καμύ. Καμιά γυναίκα δεν θα έβαζε την ηρωίδα της να λέει στον αφέντη της πως «μόνο όταν με κάνεις να υποφέρω αισθάνομαι ασφαλής». Μόνο ένας άνδρας, ένας διεστραμμένος άνδρας, θα μπορούσε να φανταστεί μια γυναίκα να αλυσοδένεται, να βασανίζεται, να μαστιγώνεται, να εξευτελίζεται, να ντροπιάζεται, και στο τέλος ο αφέντης της να τη σημαδεύει με τα αρχικά του προτού της περάσει από την κλειτορίδα δύο σιδερένια δακτυλίδια.

Χρειάστηκε να περάσουν σαράντα χρόνια από την έκδοση του βιβλίου για να αποκαλυφθεί η αλήθεια: ο Βρετανός δημοσιογράφος Τζων ντε Σαιντ Τζορ έγραψε τον Αύγουστο του 1994 στο περιοδικό Νιου Γιόρκερ ότι η «Ιστορία της Ο» γράφτηκε από γυναίκα, που λεγόταν Ντομινίκ Ωρύ, είχε γεννηθεί το 1907 στη Βρετάνη και ζούσε έξω από το Παρίσι. Όπως μαθαίνουμε από ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στην αμερικανική τηλεόραση και μόλις κυκλοφόρησε σε DVD («Συγγραφέας της Ο», από την Αμερικανίδα σκηνοθέτιδα Πόλα Ραπαπόρ), η ζωή της γυναίκας αυτής είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα από την ιστορία της ηρωίδας της. Το πάθος της με την παρανομία το απέκτησε στα εφηβικά της χρόνια, όταν ανακάλυψε τη μυστική ερωτική βιβλιοθήκη του πατέρα της. Αλλά η ζωή της άλλαξε όταν γνώρισε τον ακαδημαϊκό Ζαν Πωλάν, διευθυντή της λογοτεχνικής επιθεώρησης La Nouvelle Revue Francaise, την εποχή που δούλευαν και οι δύο για τη γαλλική αντίσταση. Θαυμαστής του Μαρκησίου ντε Σαντ, ο Πωλάν την προκάλεσε μια μέρα λέγοντάς της ότι «οι γυναίκες είναι ανίκανες να γράψουν ένα ερωτικό μυθιστόρημα». Κι εκείνη έγραψε την «Ιστορία της Ο» γι' αυτόν. Δεν ήταν νέα - ήταν 47, κι εκείνος 69 -, ούτε ιδιαίτερα όμορφη. Έπρεπε να βρει λοιπόν κάτι «για να του εξάψει την περιέργεια, για να του αρέσει, για να τον απασχολήσει».

Αν και ο Πωλάν ήταν παντρεμένος, σημειώνει η Τόνι Μπέντλεϋ στην ιστοσελίδα Bookforum, η σχέση τους κράτησε είκοσι χρόνια. Συναντιόντουσαν σε δωμάτια ξενοδοχείων, «πάντα με το μάτι στο ρολόι». Μετά τον πόλεμο, εκείνη εργάστηκε στον εκδοτικό οίκο Gallimard, μετέφρασε στα γαλλικά Βιρτζίνια Γουλφ, Φιτζέραλντ και Έλιοτ και τιμήθηκε με τη Λεγεώνα της Τιμής για τη συμβολή της στη γαλλική λογοτεχνία. Πέθανε το 1998. «Όταν μπαίνεις στη νύχτα μου», γράφει σ' ένα ποίημά της, «εσύ δεν είσαι εσύ, εγώ είμαι μια άλλη. / Αυτή η άλλη δεν ξέρει ποια είμαι. / Εσύ δεν ξέρεις πως ανήκω σ' εσένα».